9 Numarada oturan Kudret Hanım, “Kıııııız Saniye, akşam mutlaka gel, sana anlatacaklarım var” diye bağırdı yarı beline kadar sarkıttığı vücudunu pencereden çekip almadan hemen önce. İşe giden arkadaşının ardından bir süre daha bakarken mor satenden sabahlığının kuşağının kurdelesini çözdü, tekrar bağladı. Sonra derin bir iç geçirdi. Bakkal Murtaza’nın yeni yetme çırağının “çek abla, çek” deyişini son anda algıladı. Şaşkınlığını gizlemek için de “ne bağrınıyon be, bak o ustanı görünce nasıl şikâyet edicim seni” diye payladı dört kat aşağıdaki çırağı… Çırak, iri yeşil gözlerini bilye edip geri yolladı kadına. Yüzüne yerleşen hınzır gülümsemenin ardından sıska boynunu daha bir öne çıkartarak seslendi:
— Kudret teyze, ustam dedi ki, akşama…
Kadın, çocuğun imalı ses tonuyla kızardı. Panikle; “Tamam evladım hadi git işinin başına. Affettim, bir şeycik söylemem ustana” diyerek pis pis sırıtan çırağı susturdu. Yukarı çektiği sepeti koyduğu bozukluklarla yeniden sallandırdı. Bilyeleri çakmak çakmak olan çırak, parmak ucunda yükselip sepete abandı. Bozuklukları cebine indirdikten sonra bütün mahallenin duyacağı şekilde:
– Amma cimrisin be abla. Ustam seninle kırıştırdığını karısı duymasın diye her gün cebime bir onluk koyuyor nabeeer!
